هر شیئی در عالم دارای یک مرکز ثقل است
اما دل من مستثنی است
دل من دو مرکز ثقل دارد و آن هم نزدیک بهم
حرم عباس بن علی و حرم حسین بن علی(ع)
همان طورکه عباس علمدار، تفسیر عشق کربلایی است
لحظه لحظه و وجب به وجب عاشورا راهنمای شناخت رسم پرواز پر گشودگان دل است

فدای لب تشنه ای که هم کوثر وصل است و هم کشتی نجات
از ما برتران می گویند:
نام حسین(ع) مفتاح حجب لقا و وصال رضاست
و من می گویم با حسین(ع) تو را شناختم ای شهید
و این کمترین بهره من از وجود خون خداست و این بیشترین و بهترین راهنمای نجات من است از لطف کریم کربلا
ای کاش من هم به آن سکویی می رسیدم که به جای شناخت راه
وصال و لقا و رضا می گرفتم
هرچند پر کشیدگان همین راه را توصیه کردند
ماندن و اصرار بر ماندن بر در این خانه

می دانید این را از کجا می گویم؟
اگر کسی تاکنون برایت نگفته من می گویم:
صبح گاه نام حسین بود و عَلَم عباس،
پشت بام ساختمان های دو کوهه حرم حسین بود و زیارت عاشورا،
ظهر قدقامت علی اکبر بود و شام غربت زینب.
و این سرمشق دفتر هر پرگشوده بود و تکلیف هر روز و شب
چرا که: تکلیف همه ما را سیدالشهدا مشخص کرده.

و شاید اینکه رمز بقا در لقاء نهفته همین فراتر از تکلیف و پیشگامی در عمل باشد.
عمل به تکلیف کاری عاقلانه است
و آنجا که سیمرغ عشق لانه می کند پرستوی عقل کوچ می کند.
... عرصه سیمرغ به جولانگه... توست